escribín socorro
tapeino cunha palmeira
verde
frondosa
pinteina de cores
transparentes
heteroxéneas
alcei o ollar
mireite
estabas descalza
e o chan ardeu en desexos
de poder seguir as túas pegadas
puxécheste os zapatos
e ti preguntáchesme
qué facía
e eu
enmudecín
dixeches que o coiro
mancábate
e eu quixen
tecer unha tea
que puidese
facer
que cada pegada túa
camiñase cara a utopía

Sofía Fernandez Gonzalez