As noites de verán son baleiras, están desestreladas.
Galicia quedou sen estrelas por non querer velas comigo,
e xa non hai desexos, e xa non hai amores fugaces.
O amor e a paixón
atópanse extintos
no meu mundo de ebriedade.
E xa non hai risadas, e xa non hai apertas
nin miradas; só quedan cervexas baleiradas
para encher con brilo a miña alma apagada.
A miña alma que semella
a santa sen compaña,
vagando en pena polas eternas noites desestreladas.
E mentres o ceo brilaba algún antigo xaneiro,
agora é verán e o ceo xa non brila:
agora bébome as estrelas
que non me quixestes levar a ver.
Autora e ilustradora: Antía Alberte
Para saber máis:
Revista de cultura e sociedade 