“A memoria, onde se lle toque, doe”
Giorgios Seferis

 

Sabe a man pechada

do tacto

que é figura na memoria?

 

**

I

Baixo as miñas bágoas
xaz un corazón de can
que teme abandonos.

II

Entre as horas diminutas
ningunha conmove esta penumbra.

III

Un sospiro nasce e espeta contra o día.

Hai un intre no que a fatiga prevalez
e se teme o tempo.

IV

Aparentemente inzado
de rotinas,
descansa o irrevogable.

Que a súa fame de non falar escriba unha carta.
Pero de resplandor,
sen que amaneza.

V

Acompaño o pesadelo que coñezo e sei.
Gárdome da impotencia
ante a eficacia da dor.

VI

Eu quixen nadar no estremezo do instinto
pero cambia de lugar
coa brevidade do humano.

 

VII

Lembremos,
lembremos sen aviso
en que xeito fomos pasos entre as follas,
necesaria dor que repasara os vieiros.

 

(É escuramente delicada a memoria)

Amauta Castro

Fotografía : David Novoa