Manuel J. Maside

Dicían ter a palabra con sosego

baixo as plumas das ás que levaban como adorno,

que usaban pra fuxir e voltar

cando todo volvía estar quedo

usurpaban os ceos e maldicían no nome de deus,

eles eran lei e xulgaban canto querían,

só os seus estaban a salvo

dicían ter as verbas consigo,

máis xamáis voltaron,

pra a nosa ledicia,

desa expedición que os levou a unha irrealidade funesta,

negra coma chumbo deberon atopar o seu inferno,

devezo porque fora así

porque na noite hai agora un lume que quece,

alumea e non se apaga,

un lume que arrecende a bendición

todo tempo ha de pasar entre os nosos dedos.