Derramado coma licor no medio do parque.

Quen se mutilaría o rostro pola arte?
Quen?
Quen diría «aló repousa a miña alma»?
«Vendinme, son un traidor»?

Noxo pola vida enlamada, as vísceras quentes
Noxo polo fracaso e a vitoria ao mesmo tempo
A saudade
O descontento
Ollar atrás e ver anos perdidos
Ollar adiante e non ver o éxito nunca

Deixa de ser lixo, faite home dunha vez!!
A arte non leva a ningures
E ti te chamas poeta?
Noxento
Moi noxento
Con ganas de vomitar no medio da rúa
Querer ser visceral e doce ao mesmo tempo
Naufraxio da mente no copo de alcohol
Dúbidas e desacordos fulminantes
Ao lonxe vese un porto onde nunca chegarás
Porque coma Moisés estás condenado
E nas lagoas da mente navegas perdido
Sen vento, só un sopro fedorento
Só a túa vida, nada máis
Nada máis

Hai un tolo que se mutilaría pola arte
Non son eu
Eu son un vendido noxento

Manuel J. Maside.

Deja una respuesta

Introduce tus datos o haz clic en un icono para iniciar sesión:

Logo de WordPress.com

Estás comentando usando tu cuenta de WordPress.com. Salir /  Cambiar )

Foto de Facebook

Estás comentando usando tu cuenta de Facebook. Salir /  Cambiar )

Conectando a %s

Este sitio usa Akismet para reducir el spam. Aprende cómo se procesan los datos de tus comentarios.