Sociedade | Revista de cultura e sociedade

Xa rematou o entroido… alá se foi!!! E con el marcharon días de troula e de festexos, días nos que podías xogar a ser outro/a, días nos que podías agochar a túa personalidade e disfrutar meténdote na pel daquelo que pasase pola túa imaxinación…

Data sinalada de tódolas cores no noso almanque, sabemos ben como disfrutala, sobre todo aquí na nosa terra: Ourense. Quen máis, quen menos…coñece o entroido de Laza, Xinzo e/ou Verín. O Triángulo Máxico do Entroido galego. Pero máis aló das nosas fonteiras, moito máis aló, o entroido tamén existe, e con características semellantes ás nosas. E é que esta festa da a volta ao mundo ela soa, deixando alegría en cada rincón do planeta. Ide apuntando ideas para o ano vindeiro!

A primeira parada non pode ser outra que no país por excelencia do carnaval: Brasil, onde a música e o baile son imprescindibles. Carrozas e comparsas desfilan durante catro días seguidos no Sambódromo, lucindo traxes e decoracións elaboradas con minucia ao longo de todo un ano, así como as coreografías espectaculares que só as persoas que levan o ritmo da samba no corpo saben cómo darlle vida.

Indo cara o Noroeste, facendo parada en Pananamá, atopámonos cun carnaval que se festexa durante catro días seguidos. A festa comeza coa coroación da Raíña do Carnaval que da paso ás “mojaderas” o «culecos”, nos que camións cisterna verten auga por riba das persoas deseosas de festa nas prazas públicas e privadas. A que nos recorda esto aos galegos e ás galegas…? Desfiles, música tradicional, comparsas e raínas continúan a festa ata o martes antes do mércores de cinza, no que todo conclúe co enterro da sardiña.

carnaval de Panamá — Momento do carnaval en Panamá. Fonte: Youtube.

Continuando pola costa Pacífica, paramos en La Ceiba, en Honduras, onde o carnaval celébrase uns meses despoís, concretamente o terceiro sábado de cada mes de maio na honra de San Isidro Labrador. Os festexos comenzan unha semana antes cos “carnavalitos” nos barrios da poboación, que culminan co “Gran Carnaval” ou “Carnaval Internacional de la Amistad”. Polo resto é moi semellante ao entroido noutros lugares: traxes espectaculares, cheos de cor, música, sons, danzas populares, etc.

Xa en México nos atopamos co carnaval de Tenosique, que aínda conseva as súas raíces ancestraís. Os seus habitantes lánzanse fariña entre eles para dar paso á Danza do Pochó, na que interveñen personaxes que loitan represntando o ben e o mal.

Cruzando o charco, facendo parada no continente africano, o carnaval ten unha maior incidencia naquelas pooacións con influencia latino-portuguesa como son Cabo Verde, Angola, Guinea-Bissau e Mozambique, sendo o de Cabo Verde o máis coñecido a nivel intenacional. Os traxes e o colorido poden recordar ao estilo brasileño, mais a música e os sons son propiamente locais.

carnaval de cabo verde — Desfile do carnaval de Cabo Verde, África. Fonte: Carnaval.sapo.

Xa de volta por Europa, todos e todas coñecemos o famoso carnal de máscaras venecianas e as súas singularidades. Sen embargo, noutras localidades do vello continente, estos festexos son igual de vistosos e con alta importancia. Así, o “Carnaval de Bohemia de Praga” trasladanos á época Barroca por medio do seu desfile de máscaras de alegoría medieval, actividade central da festividade. Unha oportunidade para revivir o entroido doutras épocas.

Por moi formais que parezan os alemáns, tamén teñen o seu carnaval e cuns festexos un tanto pecuiares: na localidade de Düsseldorf sustitúen o Xoves de Comadres polo “Xoves Gordo”, nos que as mulleres asaltan o Concello e secuestran de xeito fictício ao seu acalde para que lles entregue simbólicamente as chaves da cidade, polo que o poder será seu durante esa xornada. Os festexos remata o Mércores de Cinza coa queima de Hoppeditz (a nosa Sardiña).

Pechamos este pequeno percorrido trasladándonos a Suiza onde nos atopamos co Carnaval de Basilea, no que o festexo máis importante é ao luns seguinte do Mércores de Cinza, cando de madrugada apánganse tódalas luces da cidade para das paso ás luces das linternas que guían o paso de tamborileiros e frautistas basilienses en comparsa. Todo un espectáculo.

E ti, xa sabes que entroido escoller para o ano 2018? A verdade é que vaias a onde vaias, disfruta desta festa única, chea de cor, música e alegría.

Laura González Borrajo

Visitamos Basquiart, un concepto distinto de tenda que xa está ben arraigado nas grandes urbes, e que fai tempo empeza a poboar o ecosistema cormercial ourensán e galego

Dende fai aproximadamente un ano, e recorrendo a cidade, podemos notar un aumento dun tipo de tendas un tanto distintas, primordialmente no núcleo cultural da urbe, o casco vello. Con escaparates singulares e un coidado interiorismo, estas centrais do deseño e da cultura coñécense nas grandes cidades como gallery shops (tendas galería), onde xa levan ben tempo formando parte imprescindible da súa oferta comercial. Agora estas tendas, aglutinadoras de novos artistas e deseñadores, chegan a Ourense e Galicia.

Camiñamos pola rúa Colón e case ao final, facendo esquina entre o centro de Iniciativas Empresariais e o Pequeno París, atópase un verdadeiro descubrimento, Basquiart. Dentro agárdanos a voz de James Brown cantando “this is a man´s world” e aínda que o que nos recibe é un home, Abraham Caride, artífice deste espazo, aquí tamén hai moito traballos de mulleres coma non podía ser doutro modo: pezas de artesanía e souvenirs de deseñadoras autóctonas, parches retro, materiais de pintura, libros de bolsillo, axendas de Castelao e Rosalía, unha zona para exposicións… na tenda respírase espíritu galego con vocación universal, quizáis “Dende Galicia para o mundo” inspirou máis a toda unha xeración do que podemos imaxinar.

Abraham Caride na porta de Basquiart

“Comencei facendo traballos de ilustración, encargos de cadros e retratos, tamén graffiti, facía un traballo freelance en xeral”

Falamos con Abraham para coñecer un pouco da historia trala tenda, e explícanos que estudou Deseño e Ilustración na FAILDE pero a vocación emprendedora sempre estivo na súa xenética, polo que a idea de montar o seu propio negocio rondáballe xa antes de rematar os seus estudos. Abraham fixo prácticas nunha imprenta pero ese non era o seu soño polo que comezou a buscar clientes.

“Quería aproveitar o espazo. A tenda da para manterse e compenso cos encargos que teño como deseñador pero quería ter un lugar onde expór o traballo doutros artistas e artesáns, que a xente poida ver os seus productos”

Abraham pecha algunhas mañás para atender aos seus clientes facendo Basquiart as veces de oficina/estudo de deseño, pero o seu gusto pola calidade estética e artística impulsouno a materializar finalmente un espazo deste estilo, unha gallery shop. Entre os seus vendedores están: Cestola na Cachola, Andrea Gurumis, Mágicos Gagarin, Iria Prol, Xira Lúa… xente que está a vender xa incluso a nivel internacional pero tense que abrir paso a empurróns aquí en Galicia.

Rematamos de falar con Abraham e coméntanos que a súa predilección é o muralismo polo que lle ofreceu ao Concello reiteradamente embelecer fachadas deterioradas da zona vella gratuitamente, pero decidiron declinar a súa propósta. O seu esforzo está centrado na expresión cultural en tódalas súas formas.

“Estou aberto a colaborar con todo o mundo por iso acollo exposicións e ata concertos, no campo da arte non hai nada escrito e os gustos da xente son moi diversos, por iso trato de ofrecer un abanico amplo”

Quedamos un rato na tenda porque é imposibel saír sen curiosealo todo, eu merco un parche de Mars Attacks e un par de artículos para regalar, agardando que tanto Basquiart como todos os novos artistas que aquí se expoñen non se convirtan en extraterrestres na súa terra, senón máis ben, en embaixadores dela.

Autor: Roberto Nespereira Pereira

Fotografía: Cris Armadanzas