Pensa en min como suxeito policromado dun videoxogo.

 

Corro polo tren

no sentido contrario ao seu destino,

 

como querendo escapar do traxecto

porque partín                               e me afasta de ti.

 

Non controlo a máquina,

do mesmo xeito que non souben fixar o pasado

ou non sei evitar a estación futura.

 

A miña estada no vagón

corresponde á enerxía que me deixas,

á que queda.

 

Fuxo                                                 en contra

porque nada espera cando a locomotora decida

que chegou.

 

Vou sen rumbo.

 

Clara Vidal

Fotografía:  Inés Regueiro Roca 

 

---

• Para saber máis da autora visiten o seu wordpress:

http://claravidalpoemas.wordpress.com